Nadgryziona.... rozgrzeszona....

Są dni kiedy siadamy i zaczynamy analizować wszystko, jest cicho i spokojnie a natłok myśli zbyt ogromny. Ciężko sobie poukładać tak po kolei. Mam zwyczaj gdy oczekuję czegoś dobrego zaczynam rozliczać swoją przeszłość by z czystym sumieniem wejść w przyszłość. Otwieram umysł jak książkę gdzie niektóre strony są ledwie zapisane a na innych brak wolnej przestrzeni. Niektóre są zmierzwione od wyschniętych łez inne parzą od namiętności, są też takie które krzyczą z przerażenia i które śmieją się w głos. Czasami mi się wydaje, że mam wciąż pod górkę, lecz gdy myślę o tym wszystkim widzę w tym jakąś równowagę. Nie ma niczego za dużo ani niczego za mało, jest w sam raz. Choć moje stopy płoną, gdy szukam tych właściwych dróg, wiem , że będzie gdzieś przystanek gdzie odpocznę i złapię oddech. Zrobiło się cicho i spokojnie, lekki zaduch ociera się o moją skórę zapraszając do tańca leniwie spływające kropelki potu. Powietrze tak ciężkie robi niewidzialną blokadę dla przebijającego się przez nie wietrzyku . Gdzieś tam po drugiej stronie nieba , wolno i spokojnie bije serce w tym samym rytmie co moje. Pełna nadziei i wiary, już nie smutna , choć jeszcze nie w pełni szczęśliwa. Z bagażem doświadczeń , nadgryziona ...   lecz już rozgrzeszona osiągam spokój ducha.

Czy to w ogóle mogło się zdarzyć? Jestem w pięknym śnie z którego nie chcę się obudzić ...Chcę wziąć głęboki oddech by później zabrakło mi tchu .... Patrze głęboko w oczy i po prostu już to wiem ...Jeśli człowiek mógłby zachłysnąć się szczęściem , to dziś ja była bym pierwsza ... to uczucie kiedy nie musisz mówić nic a mimo to wiesz wszystko. Dla mnie to już i tak zbyt wiele , lecz tym razem będę  brać całymi garściami, by później  móc oddać swoje już lekko poturbowane serce, bo wiem że warto.

Żyje po to by kochać, nawet jeśli nigdy nie będę kochaną. Wolę dać niż brać, choć minimalny egoizm jest zdrowszy. Najczęściej robię sobie i wszystkim na przekór i przeważnie na tym gorzej wychodzę. Nie słucham mądrzejszych a przecież ich słowa oszczędzają wielu przykrości. Bywam głupia i naiwna , choć z inteligencją jest u mnie całkiem znośnie, ale popełniam swoje błędy, bo popełnianie cudzych to jak przeżywanie za nich życia. Przecież moje choć czasami gorzko- kwaśne jest wyjątkowe, potrafię kochać całą sobą , a gdy upadnę podnoszę się z uśmiechem choć nie zawszę mam na to siłę.

Byłaś jedną z tych które zapamiętam na dłużej ale też jedną z tych o których nie będę myślał wcale, tylko w chwilach słabości przyjdę i wezmę trochę tego co było kiedyś moje. Wiem że mi na to pozwolisz , bo zawszę miałaś miękkie serce dla mnie, otwierałaś ramiona tak szeroko witając mnie, choć później cierpiałaś gdy ja z życia brałem ile tylko się dało. Podczas gdy ja potrafiłem się od tego odciąć , ty dojrzewałaś dopiero do takiej decyzji, lecz nie potrafiłaś jeszcze jej podjąć. Nie jestem świnią, i świadczy o tym fakt że mam więcej szacunku do ciebie niż do samego siebie. Nawet zazdroszczę tobie tego że potrafisz kochać bezwarunkowo i całą sobą. Wiem też że mimo tego iż jestem totalnie wyluzowany i mam takie podejście jakie mam to właśnie  ty znajdziesz to szczęście , którego ja będę dopiero  po omacku szukał ...

Waż słowa najdokładniej jak tylko potrafisz , ale bądź przy tym sobą, dodaj szczyptę pikanterii jeśli lubisz trochę na ostro , ale tak by nie chłonąć później łapczywie wody. Obracaj nimi równomiernie by każde z nich było tak samo ważne. Bo słowa płyną czasami byle jak byle gdzie, a przecież mogą trafić do czyjegoś serca i stale w nim zagościć i nie wiem jak inni ale ja bym nie chciała by to były  "puste słowa".

Miarowo i spokojnie bije czasem zatrzymując się, jakby zapominało że ty człowieku puchu marny nie możesz bez niego żyć i funkcjonować. Jakby prowadziło swoją własną politykę oponując każdy twój ruch. A może to ty o nim zapomniałeś i przestałeś traktować jak  własne. O serce trzeba dbać a duszę pielęgnować, bo to my jesteśmy najlepszymi lekarzami dla samych siebie i wiemy gdzie ukryty jest plasterek który je poskłada gdy rozsypie się jak puzzle na tysiąc części.

"Leżąc w samym staniku i majteczkach patrzyła bezmyślnie na to co się dzieje za oknem, On położył się za nią składając delikatny pocałunek na karku, wtedy delikatny prąd  się wdarł w nią, tak jakby ktoś ją włączył do życia. Lekko zesztywniała w oczekiwaniu na to co będzie dalej. Pogłaskał ją po policzku i przejechał palcem po ustach delikatnie rozchylając je, już w tym momencie poczuła mrowienie między udami i właściwie była gotowa na wszystko. Bez pośpiechu gładził ją po piersiach tak jakby pierwszy raz je dotykał , tak jakby chciał dokładnie je poznać i zapamiętać. Naprężone sutki już czekały aż je dotknie, przyjemnie ściśnie by poczuć coś na granicy bólu. Powiódł ręką w dół by dopieścić również brzuszek , obejmując go swoją silną ręką zdecydowanie przysunął ją do siebie by tym razem ona wiedziała że nie jest jej obojętny. Czuła jego oddech na karku kiedy wsunął rękę w majtki i zaczął grać jakby spod jego palców wychodziły cztery pory roku..."   Banalne ! proste i co najmniej jak z harlequinu, ale to właśnie takie fantazje, taka delikatność i wyczucie często powodują , że my kobiety lub jak kto woli Ja kobieta tracimy rozum i jesteśmy gotowe na więcej. Takie dopieszczanie nas w łóżku wzbudza naszą otwartość i ciekawość na nowe inne rzeczy które normalnie nie przeszłyby nam przez myśl. Fantazje i pragnienia są nam potrzebne do tego by się rozwijać i tym bardziej nie powinnyśmy się ich wstydzić bo zawszę będę powtarzać , że odpowiednio dopieszczona kobieta to odpowiednio spełniony mężczyzna.